بازم دهه اول ماه محرم تموم شد

آدما، عزاداری، تکیه، اشک و ....

7-8  سالم بود که فهمیدم اصل ماجرای عاشورا در بعد از ظهر اتفاق افتاده(حدود ساعت 16)

از اون وقت هر سال بعد از جمع و جور کردن بساط ناهار از حسینیه می زدم بیرون

امسال هم مثل سالهای پیش حدود ساعت 16 بود که کارم تموم شد و زدم بیرون .....

یه سری در حال جمع کردن بساط تکیه بودن. بعضی در حال شوخی و خنده و ......

بعضی هم که انگار تموم شده و اصلا خبری نبوده از اول

توی عالم در به دری مشغول چرخ زدن توی خیابون ها بودم که چشمم خورد به یه موتوری و چند قدم جلوتر دوتا دختر که انگار همین الان دارن میرن عروسی

ماشین رو کنار زدم و بهشون نزدیک شدم، دیدم که اوضاع بالا گرفته و چه دل و قلوه ای رد و بدل می کنن

برگشتم و سوار ماشین شدم آهنگ مسیج به صدا در اومد یکی از رفقا بود که نوشته بود

بار الها

توفیق راز و نیاز و نگهداشتن حرمت این ماه را

 از ما محروم نفرما

دوباره محرم اومد، ماهی که خیلی از ماها منتظریم تا برای ارباب بی کفن عزاداری کنیم

ولی در کنار این عزاداری خیلی هامون فراموش می کنیم که چه وظیفۀ مهم تری داریم و اصلا بهش توجه نمی کنیم

یکی دوتا متن آماده کرده بودم تا بگذارم اما با شنیدن چند دقیقه سخنرانی و کمی تفکر دلم نیومد تا این متن و ننویسم و به گوش رفقا نرسونم

همیشه اعتقادم بر این بوده که هر آدمی هر از گاهی نیاز داره تا یه تلنگری بخوره

حالا این تلنگر یا از جانب خودشه با کمی فکر به کارای گذشته و یا از جانب دوستان و... است

اصلا شده تا حالا فکر کنیم که پایه و اساس این عزاداری از کجا شروع شده؟

شده یه بار بشینیم و فکر کنیم قیام عاشورا برای چی بوده؟

اصلا امام حسین (ع) برای چی حج رو رها کرد و به صحرای کربلا اومد؟

برای چی قیام کرد؟

و خیلی سوالات دیگه که شاید حتی به زبون آوردنشون خیلی سخت باشه و جراتی بخواد که خیلی از ماها نداریم

نه این که بترسم و به زبون نیارم نه به زبون نیاوردنش از شرمنگی روی ارباب و سالارمِ

می دونم خیلی بدی کردم، کارایی رو که باید انجام می دادم و ندادم، نا فرمانی کردم، هزاران بار توبه کردم ولی....

هنوزم تو رو ارباب خطاب می کنم

هنوزم اون ته ته قلبم یه ذره عشق تو وجود داره

اینم می دونم که لیاقت ندارم پام رو تو مجالس شما بگذارم

بالاخره خودم می دونم چه کارایی کردم

ولی هنوزم شما هوای من رو دارین و بازم به هر نحوی که شده می کشونید سمت خونتون

پس رفقا از امشب که شب اول محرم و یه آغاز دوباره بیاید توی خونه ارباب و یه بار دیگه توبه کنیم

یاد همه رفقا کنیم، مخصوصا اونایی که الان دیگه بین ما نیستن و مخصوصا حسن کوکبیان نظری که دیگه مطمئنم این روزا کنار اربابش نشسته و داره به ما نگاه می کنه

همیشه میگن هیچ وقت برای شروع دیر نیست ولی اگه دیر بجمبیم دیگه هیچ کاری از دستمون ساخته نیست

پس یاحسین

حسین(ع)

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست

این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست

دنبال یه متن بودم تا هم مربوط به این روز بشه و هم شروع دوباره خودم باشه ولی چیزی پیدا نکردم

پس رفتم سراغ جعبه جادویی و تمام سی دی های مذهبی رو زیر و رو کردم چیزی نبود

کامپیوتر رو روشن کردم و توی درایواش دنبال یه جرقه گشتم

رسیدم به این مداحی حاج محمود که می گه

حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را      به خون نشانده دل و دودمان آدم را

غم تو موهبت کبریاست در دل من       نمی دهم به سرور بهشت این غم را

غبار ماتم تو آبرو به من بخشید                  به عالمی ندهم این غبار ماتم را

کم کم و ناخواسته قطرات اشک از چشمم جاری شد از نوشتن منصرف شدم و رفتم سراغ عشق دل

دنبال یه چیزی می گشتم که یه دفعه رفقا زنگ زدن که داریم می ریم سیاهی بزنیم و  تکیه رو ردیف کنیم

از خدا خواسته لباس پوشیدم و راه افتادم

یک سالی بود نرفته بودم سمت حسینیه اصلا یادم نبود و با عجله خودم رو رسوندم به حسینیه

دم در عموم وایساده بود و داشت یه پرچم آویزون می کرد روش نوشته بود

به مجلس عزاداری ابا عبدالله الحسین (ع) خوش آمدید

یادمه هر سال من این پرچم رو آویزون می کردم

با دیدنش بی اختیار روی دو زانو نشستم و چند لحظه ای گریه کردم

رفتم بالا سه چهار نفر از بچه ها اومده بودن رفتم سمت آبدارخونه و وضو گرفتم و پرچم ها رو از توی جعبه در آوردم

مثل هیچ سالی نبود با تموم سال ها فرق داشت می دونید چرا

چون هم گریه می کردم و هم پرچم می زدم

تازه اونجا بود که فهمیدم با تموم اشتباهاتم هنوز یه نفر هست که داره من رو نگاه می کنه و از عمق وجود دوستم داره

به خاطر همین نذر کردم امسال از روز اول مجلس هر شب یه زیارت عاشورا به نیابت از همه رفقا و شهدا بخونم و بیشتر از همه یاد حسن نظری کنم تا شاید یه یادی هم از ماها پیش ارباب بکنه

توی این شبا همدیگر رو فراموش نکنیم

یا حسین

سلام

احوال تمام رفقا و در به دران و همراهان قدیمی و دوستان عزیز

خوب بهتون قول دادم تا یه خبر مهم رو به اطلاع برسونم

بگذارید این بار هم این جوری بگم که هم دلایلم رو گفته باشم و هم خبر

اواسط آبان بود که خسته شده بود. مشکلات، کار و درس و شلوغی اطراف هم کلافش کرده بود، بالاخره تصمیم گرفت تا کمی از این فشارها کم کنه و....

بهترین روز برای جدایی رو پیدا کرد و خودش رو برای اون روز آماده کرد

فکر می کرد خیلی راحت با یه متن از همه خداحافظی می کنه و تمام ولی .....

یکی دو روز اول دوری از نت و وبلاگ سخت بود و بازم گفت مثل بقیه چیزا بهش عادت می کنم ولی.....

خیلی سعی کردم تا از این تصمیم منصرفش کنم و برگردونمش، آخه خودم خیلی چیزا ازش یاد گرفتم، خارج از رفاقت 20 ساله مثل داداشم بود اما هر کاری کردم نتونستم برشگردونم

نشستم و فکر کردم که چه کاری از دستم بر میاد و رسیدم به.......

رمز ورودش رو به بخش مدیریت داشتم و آخرین راه رو انتخاب کردم

در به دران رو تبدیل کردم به کودکستان

هر وقت با علی صحبت می کردم احساس برگشت رو تو چشماش یا حرفش حس می کردم

حالا هم از این کار اصلا پشیمون نیستم و خیلی هم  خوشحالم

رفقا علی در به در برگشت و اولین دست نوشتش رو توی روز اول ماه محرم برای شما می نویسه

داش علی خوش آمدی ببخشید اگه این چند وقته جانشین خوبی برای وبلاگت نبودم و نتونستم حق رفاقت رو ادا کنم

ما هم رفتیم

از تمام رفقایی که توی این دوماه من رو تحمل و پشتیبانی کردن ممنونم

توی این روزا ما رو از دعا خیر محروم نکنید

التماس دعا-نی نی در به در

سلام خدمت تمامی دوستان عزیز

اول عذرخواهی می کنم بابت این که کمی دیر کردم برای آپ ولی دلیل دارم

1.    فصل امتحانات و درس و کار

2.    کمی دور و اطرافم رو شلوغ کرده بودم که باید جمع و جور می شد

3.    یه خبر که از همه مهتره و قرار شده بعدا معلوم بشه که چه خبریه

خوب حالا اگه کسی بتونه حدس بزنه این خبر چیه یه جایزه ویژه داره

برای همه دوستان آرزوی موفقیت دارم

سلام..این نی نی خیلی تنبل شده میدونم..شمنده!!

نی نی های بزرگ شده عزیز شب یلداتون چی کار کردید؟

بچه که بودید مثل من مدام به بابایی ها میگفتید که انارو هنودنه بگیرند بعدم شب نشده جا بخورید؟؟

آجیلا رو چه جوری کش میرفتید.!!بگید تا منم یاد بگیرم..به کسی نمیگم شما گفتید..هر چند که خاله ی مهدمون گفته در گوشی حرف زدن بده ولی یه بار مشکلی نداره..یه آبنبات میدم کلاغه که خبر نبره...خوبه؟؟

بسه دیگه...من برم تا آجیلا تموم نشده...به مامانم هم قول دادم هندونه رو اینجوری نخورم...هر چند خودشون اینجوری میخوردند...