سلام ....

قبل از هر چیز این ایام و اعیاد و به همگی دوستان تبریک می گم  و امیدوارم سالیان سال در کنار خانواده این اعیاد رو به خوبی و خوشی سپری کنن

بعد از چند ماه گرفتاری و درگیری هایی که داشتم بازم امدم به جمع دوستانی که واقعاً از صمیم قلب دوستشون دارم

ولی از دست برخی دوستان گله مندم که چرا سراغی از این در به در نگرفتن

توی حال و هوای نوشتن بودم که به دفعه قلمم روی کاغذ قفل شد و دیگه نتونستم بنویسم

خیلی به خودم فشار آوردم که متنی بنویسم که با این ایام مناسبت داشته باشه ولی نشد که نشد

تنها متن مناسبی که توی آرشیوم پیدا کردم همین چند خط یادگاری از یکی از رفقای بلاگر بود که .....
****این متن رانخوانید واقعاً از دستتون رفته ****
در دنیای نت خیلی ها اومدن ورفتن بی آنکه اثری از خود بذارند یا برای سرگرمی آمدند یا برای به گناه انداختن.... از هیچ کدامشان هم الان خبری نیست که نیست ....باآمارهای بازدید بالا وتعداد کامنت زیاد....
ولی چه بسیار آدمهایی بودند که آمدند وچه اثر و جریانی ارزشی از خود گذاشتند.... یادم است اولین کامنتی که تو عالم وبلاگنویسی برای من اومد از شهید ایلیا بود. وبلاگنویسی که عروجی عارفانه داشت.
گفت طوری بنویس که کارت در عین طول داشتن عرض هم داشته باشد. اونموقع نفهمیدم چی گفت ولی الان که چندی از ورود من به این دنیا میگذره بهش رسیدم با گوشت واستخوانم.
تورابه خدا به این دنیای مجازی به چشم میدان جهاد نگاه کنید. جهادی در راه رساندن تعالیم بالای انسانی اسلام و ارزشهای آن.... شهید ایلیا اولین شهید این راه بود که عارفانه رفت.
مانیز میتوانیم باشیم .... به شرط آنکه: عشق+تعهد+ارزشها+زبان مخاطب امروزی+نشان دادن جنبه های زیبای دین به دیگران را در سایه توکل به خدا باهم جمع کنیم ....
سرتون رو درد نمیارم .من فردا هم یه پیام عمومی میفرستم بعدش دیگه باخداست ....
التماس دعا ....
یامحمد ویاعلی